Rozdział 40

   Kiedy leżałam już w łóżku, nie mogłam zasnąć, przez jakieś dwie godziny obracałam się z boku na bok, bez żadnego pozytywnego rezultatu. Około godziny trzeciej w nocy zeszłam do kuchni , gdzie zrobiłam sobie ciepłe kakao. Myślałam, że może to mi choć trochę pomoże z moją dzisiejszą bezsennością, jednak się myliłam.
   - Hej kochanie, czemu nie śpisz?- spytał szeptem Lou, który się przebudził, gdy wróciłam z łazienki.
   - Nie mogę zasnąć- odparłam cicho i ponownie wgramoliłam się do ciepłego łóżka.
   - Może powinnaś się przejść?
   - Już to zrobiłam, odwiedziłam dwa razy toaletę i raz kuchnię- odpowiedziałam.
   - Bardziej chodziło mi o przechadzkę na świeżym powietrzu- w ciemności dostrzegłam, że na jego twarzy pojawił się uśmiech.
   - Nie chcę sama się szwędać po mieście w nocy.
   - Pójdę z tobą- powiedział, po czym wygramolił się z łóżka, a ja po kilku sekundach zrobiłam to samo.
   Oboje wciągnęliśmy na swoje piżamy, luźne dresy, a następnie wyszliśmy na dwór. Lou objął mnie w talii i spokojnym krokiem ruszyliśmy przed siebie.
   - Obiecasz mi coś?- zaczęłam, mijając kolejny dom sąsiadów.
   - Pewnie, że tak. O co chodzi?
   - No, bo wiesz w Ameryce jest więcej dziewczyn niż w Anglii i za pewne ładniejszych i seksowniejszych…-nie zdążyłam dokończyć.
   - Głuptasku, nie zdradzę cię nigdy i z nikim- odpowiedział, mocniej mnie do siebie przytulając.
   - Ale obiecaj- odparłam cicho, gdy usiedliśmy na ławce.
   - Obiecuję- odpowiedział, całując mnie w czoło.
   - Wracamy?- spytałam, kiedy w końcu zrobiłam się senna i jednocześnie zaczęła się u mnie natarczywa faza ziewania. Równocześnie podnieśliśmy się z drewnianej ławki i wtuleni w siebie wróciliśmy do domu, gdzie kiedy położyłam się do łóżka już bez problemu zasnęłam.
   - Kochanie, wstajesz?- szepnął mi do ucha Lou, a ja z niechęcią otworzyłam zaspane oczy i ujrzałam pochylonego nad moją twarzą, uśmiechniętego i ubranego chłopaka.
   - Która godzina?- spytałam, zachrypniętym głosem.
   - Piętnaście po ósmej.
   - Co!? Kurde, miałeś mnie obudzić pół godziny temu. Przecież ja się nie zdążę wyszykować- zaczęłam panikować i szybko wyskoczyłam spod kołdry i zaczęłam grzebać w szafie w poszukiwaniu odpowiednich ubrań.
   - Spokojnie, zdążymy- uspokoił mnie Louis.
   - Misiu, może ty zdążysz, ale ja jeszcze jestem w piżamie- odpowiedziałam, wychodząc z pokoju i udałam się wprost do łazienki.
   Na lotnisko zawoził nas Paul. Przez całą drogę, siedziałam wtulona w Louisa, chciałam się nim jeszcze troszkę nacieszyć. Taki zapas czułości na dwa tygodnie.
   - Jesteśmy- odparł Paul, po czym zatrzymał samochód, a chłopcy szybko z niego wysiedli.
   Na lotnisku było pełno fanek, które gdy tylko ujrzały chłopaków i mnie z nimi, podbiegły do nas w mgnieniu oka i zaczęły wrzeszczeć. Ja chwyciłam mocniej dłoń Lou, żeby mi się nie wyślizgnął i żeby chłopak nie zaczął podpisywać autografów. Zachowywałam się strasznie samolubnie, ale to były ostatnie nasz minuty, przynajmniej na jakiś czas.
   - Samolot do Miami odlatuje za piętnaście minut, prosimy pasażerów o udawanie się do rękawów- usłyszeliśmy głos kobiety, wydobywający się z głośników. Czemu ten czas tak szybko leci? Nie wytrzymałam i uwolniłam z oczu kilka łez.
   - Słonko, nie rozklejaj mi tu się- odrzekł Lou, przytulając mnie do siebie i czule pocałował moje usta, co spowodowało, że wybuchłam jeszcze większym płaczem.
   - Louis, musimy iść- przerwał nam Liam, a mój chłopak jeszcze raz, tym razem delikatniej cmoknął moje wargi i ruszył za Liamem.
   - Louis!- krzyknęłam nie zwracając uwagi na innych ludzi, a gdy Louis się odwrócił, omentalnie do niego podbiegłam i namiętnie go pocałowałam. W tle słyszałam tylko Awww, które wydobyło się z ust fanek jak przypuszczałam.- Kocham cię- szepnęłam, gdy nasze twarze oddalił się od siebie o kilka centymetrów.
   - Też cię kocham- uśmiechnął się do mnie, po czym jeszcze raz mnie przytulił i zniknął gdzieś w wąskim korytarzu.
_________________-___
  Wiecie co krótki rozdział równa się DŁUGIE KOMENTARZE. To co kto będzie tak miły i zostawi po sobie długi ślad :) komentarzykować człowieczki :)