Rozdział 42

- Hej Merry. Co tam? Możemy sobie zrobić z tobą zdjęcie? Mamy dzisiaj zlot w Londynie i chciałyśmy zobaczyć kogoś kto tak uszczęśliwia naszych chłopców- odparła blondynka w okularach.
   - Cześ dziewczyny. Jeśli bardzo chcecie, to jedno grupowe chyba nikomu nie zaszkodzi. No chyba, że mojemu szefowi- zaśmiałam się cicho i poprosiłam o aparat od jednej z fanek.- Nick, mógłbyś?- spytałam, jednocześnie wyciągając w stronę chłopaka urządzenie.
   - Okay- odpowiedział, a my zebrałyśmy się w grupkę.- Trzy, dwa, jeden- uśmiechnęłam się szeroko, po czym oślepił mnie błysk, naprawdę mocnego flesza.
   - Dobra dziewczyny, było bardzo miło, ale my musimy wracać do pracy- odpowiedziałam, a Nick oddał brunetce aparat i wrócił za bar.
   - Merry? Możesz to przekazać chłopakom?- jedna z fanek wysunęła w moją stronę białą kopertę.
   - Myślę, że póki co będzie to trochę trudne, bo chłopaków nie ma póki co w Anglii.
   - A gdzie są?- zaczęły się pytania.
   - Chłopcy pojechali na wakacje.
   - Czemu nie jechałaś z nimi? Czy znowu rozstaliście się z Lou?
   - Między nami jest wszystko okay. Wiecie co, ja naprawdę muszę wracać już do pracy- westchnęłam, gdy do lokalu weszło kilka klientów. Natomiast fanki, częściowo zadowolone, a częściowo smutne, bo nie odpowiedziałam im na wszystkie pytania, opuściły kawiarnię.
   - Okay, to było trochę dziwne. Jesteś sławna?- spytał Nick, kiedy znalazłam się obok niego.
   - Nie, w żadnym wypadku. Prędzej moi współlokatorzy- odpowiedziałam, delikatnie się uśmiechając.
   - Może mnie wtajemniczysz z kim takim dzielisz dom?
   - Piątko, uroczych chłopaków z One Direction- odparłam.
   - Pedały- skomentował cicho, jednak ja dzięki mojemu dobrze wyostrzonemu zmysłowi słuchu, usłyszałam jego komentarz.
   - Coś mówiłeś?- spytałam, mimo, że znałam odpowiedź.
   - Ja, nie, nic nie mówiłem- skłamał, a ja uśmiechnęłam się do niego i odeszłam od lady, aby odebrać zamówienie od jednego z pierwszych klientów.
   Po skończonej zmianie, zamiast udać się wprost do domu, zahaczyłam jeszcze o pobliską restaurację, w której miałam zamiar zjeść obiad. Usiadłam przy stoliku koło okna i otworzyłam kartę z menu, którą uważnie zaczęłam przeglądać.
   - Cóż za zbieg okoliczności. Mogę się dosiąść?- rozpoznałam znajomy głos, a gdy uniosłam wzrok spod karty, spostrzegłam mojego, nowego kolegę z pracy Nicka.
   - Pewnie. Siadaj- wskazałam dłonią na wolne krzesło.
   - Co takiego sprowadza cię do mojej ulubionej restauracji, bo z tego co kojarzę, widzę cię tu pierwszy raz, a przychodzę tu naprawdę często?- spytał, zaraz po tym zajął miejsce naprzeciw mnie.
   - Wydaje mi się, że mały głód i lenistwo, bo nie chce mi się samej dzisiaj nic ugotować- odpowiedziałam,  nie odrywając wzroku od menu.- Co polecasz, stały bywalcze tej knajpki?- zeszłam nieco z tematu poruszonego przez chłopaka.
   - Osobiście polecam… A wszystko jest tu dobre.
   - Mogę przyjąć zamówienie?- spytała kelnerka, która kilka sekund temu podeszła do naszego stolika.
   - Dla mnie naleśniki z owocami i sok ze świeżych pomarańczy- odparłam, gdy w końcu namyśliłam się na jakieś danie.
   - To ja wezmę gołąbki z ziemniakami i do tego wodę gazowaną- powiedział Nick, jednocześnie zamykając kartę menu.
   - Czy coś jeszcze dla państwa?- obydwoje, niemalże równocześnie odparliśmy, że nie. Chwilę po tym jak kelnerka odeszła z zamówieniem, zadzwonił mój telefon.
   - Przepraszam, ale muszę to odebrać- powiedziałam, gdy na wyświetlaczu komórki dostrzegłam, że dzwoni mój ukochany, po czym odeszłam od stolika odebrałam, nadal poruszając się w stronę wyjścia z restauracji.
   - Hej kochanie- powiedziałam do słuchawki.
   - Cześć słoneczko, ty moje- odpowiedział tym swoim malowniczym głosem, za którym ja zdążyłam już się tak strasznie stęsknić.
   - No opowiadaj jak tam w Miami?
   - Wiesz nie jest źle, ale zawsze mogłoby być lepiej, gdybyś tylko była tu z nami. A co tam u ciebie? Jak tam w pracy?
   - Praca, hmm dzięki niej czas mija mi szybciej- odpowiedziałam.- Którą masz teraz godzinę?- spytałam po chwili.
   - Jest gdzieś koło pierwszej w nocy.
   - O, to czemu jeszcze nie śpisz?
   - Nawet jeśli bardzo bym chciał zasnąć, to nie ma takiej możliwości, bo chłopaki w pokoju obok robią twitcama i się przy tym strasznie wydzierają.
   - Moje biedactwo- spojrzałam w głąb restauracji, gdzie na moim stoliku czekały już na mnie stygnące naleśniczki.- Dobra kotku, pozdrów chłopaków, ja idę jeść obiadek. Kocham cię bardzo, bardzo. Papa- z niechęcią się pożegnałam.
   - Też cię kocham. Smacznego słoneczko- odpowiedział, po czym się rozłączył, a ja wróciłam do środka, gdzie po zajęciu miejsca, zabrałam się za obiad.
   - I co smakują?- spytał Nick, gdy zabierałam się za drugiego, przepysznego naleśnika.
   - Są wyśmienite- odpowiedziałam i w tym samym momencie ponownie odezwał się mój telefon. Tym razem był to SMS od Danielle: „ Hej Merry, możemy się jutro spotkać?” pisała, na co ja szybko odpisałam: „ Jasne, to o osiemnastej w domu chłopaków” wysłałam wiadomość i z powrotem zabrałam się za jedzenie.
   - Podwieźć cię do domu?- zaproponował, kiedy oboje skończyliśmy jeść.
   - Jeśli nie będzie to dla ciebie kłopot, to z chęcią skorzystam z podwózki.
   Po piętnastu minutach byłam już w mieszkaniu i jakoś tak mnie wzięło, że włączyłam laptopa i puściłam sobie, nagranego przez jakąś directionerkę twitcama chłopaków.
                                                                     Twitcam
   - Siema, jesteśmy one Direction i robimy twitcama specjalnie dla was z pobytu na wakacjach w Stanach- zaczął Niall, wtykając swoją mordkę w kamerkę interetową.
   - Nie martwcie się nie powiemy wam dokładnie, gdzie jesteśmy- zaśmiał się Harry.
   - Wiecie co?- zaczął Malik, który ledwo mógł powstrzymać się od śmiechu.- To jedyny nasz twitcam, na którym pokażemy wam dorodnego, czerwonego raka- dokończył, a ja zupełnie nie zrozumiałam o co mu chodzi.
   - Harry pokaż swoje cudowne ciałko- dopowiedział Zayn, a Hazza zdjął koszulkę, natomiast dopiero gdy Niall zapalił światło zobaczyłam o co im tak dokładnie chodzi i zaczęłam się głośno śmiać. Skóra loczka była tak czerwona, jak dorodna papryka, nie opalił mu się tylko ślad po okularach.
   - No co, nigdy nie zasnęliście na słońcu?- spytał oburzony Harry.
   - Stary, ale nie na cztery godziny- oglądałam tego twitcama, a uśmiech nie schodził mi z twarzy.
   - Ej chłopaki macie tu co do jedzenia?- spytał Niall.
   - Koleś już dawno wszystko nam zjadłeś- odpowiedział, siedzący do tej pory cicho Liam.
   - Dobra, to ja zaraz wracam, siła wyższa mnie wzywa- odparł blondyn i wyszedł z pokoju hotelowego.
    - Tak w przerywniku, chciałbym pozdrowić koleżankę, która wylała na mnie dzisiaj zupę, możesz to robić częściej- wtrącił Hazza, słodko poruszając przy tym brwiami.
   - Louis, chodź do nas. Fanki się o ciebie pytają. Louis!- chłopcy zaczęli walić o ścianę i krzyczeć, jednak nie usłyszeli, żadnej odpowiedzi.
   - Chłopaki. Wrócił wasz kochany Nialluś. Tęskniliście?- krzyknął Nialler, po czym usiadł przed kamerką z dwoma paczkami chipsów, a na jego twarzy malowało się szczęście.
   - Gdzie jest Tommo?- Zayn przeczytał na głos jedno z pytań od fanów.
   - Kto to wie?- odparł Harry, usiłując podebrać blondaskowi chipsa.
   - Ja wiem- wtrącił Horan, a wszyscy spojrzeli na niego.- Lou, stoi na korytarzu i rozmawia ze swoim kochaniem…
   - Co te marchewki robią z jego życiem, biedy Louis- westchnął Harry, jednocześnie przerywając Niallowi.
   - Nie marchewki, tylko Merry- sprostował Niall.
   - Trzeba przyznać, że staje się on nieznośny, gdzie nie pójdziemy on cały czas nawija jak najęty o swojej księżniczce- odparł Zayn.
   - O marchewce?- wtrącił Harry, który po tych słowach oberwał poduszką w twarz, rzuconą przez Liama.
   - Też cię kocham- z oddali doszedł mnie głos Louisa. Wiedziałam, że to moment, w którym kończyliśmy naszą rozmowę, ponieważ wtedy Louis, podniósł ton swojego głosu.
   To było piękne uczucie, gdy mogłam jeszcze raz usłyszeć te słowa, co prawda w internecie na nagraniu, no ale zawsze coś.
   - Jakie to słodkie- skomentował Niall, a ja wyłączyłam komputer i poszłam zrobić sobie ciepłe kakałko.
_____________________________________
Przepraszam, że dopiero teraz, ale za to wstawiam dłuuugi. Dobra nie będę się rozpisywać zachęcam do długiego komentowania. i wchodzenia na stronkę, na której mam zamiar wznowić wsześniej nieudany konkurs. Szczegóły pojawią się w środę   TUTAJ sorry za błędy, ale pisałam na szybko.